सुमन्त्रितं सुविक्रान्तं सुयुद्धं सुपलायितम् ।
कार्य-काले यथा-शक्ति कुर्यान् न तु विचारयेत् ॥ १४१ ॥
sumantritaṃ
suvikrāntaṃ suyuddhaṃ supalāyitam |
kārya-kāle yathā-śakti kuryān na tu vicārayet || 3.141 ||
Good counsel, good valour,
fighting well, retreating at the appropriate time, one should display to ones capacity
and should not hesitate.
दाता क्षमी गुण-ग्राही स्वामी दुःखेन लभ्यते ।
शुचिर् दक्षो ऽनुरक्तश् च जाने भृत्यो ऽपि दुर्लभः ॥ १४२ ॥
dātā
kṣamī guṇa-grāhī svāmī duḥkhena labhyate |
śucir dakṣo 'nuraktaś ca jāne bhṛtyo 'pi durlabhaḥ || 3.142 ||
A master who is Generous, tolerant,
and appreciative of good work is obtained by good fortune; but it is also rare to
find an honest, smart, and loyal servant.
यदि समरम् अपास्य नास्ति मृत्योर् भयम्
इति युक्तम् इतो ऽन्यतः प्रयातुम् ।
अथ मरणम् अवश्यम् एव जन्तोः किम् इति
मुधा मलिनं यशः क्रियते ॥ १४३ ॥
yadi
samaram apāsya nāsti mṛtyor bhayam
iti yuktam ito 'nyataḥ prayātum |
atha maraṇam avaśyam eva jantoḥ kim iti
mudhā
malinaṃ yaśaḥ kriyate || 3.143 ||
If avoiding a fight could
result in avoiding fear of death , then one can get away from the battle field; but death is inevitable
to all creatures, then why should one act that would bring dishonour?
भवेऽस्मिन् पवनोद्भ्रान्त-वीचि-विभ्रम-भङ्गुरे ।
जायते पुणय्-योगेन परार्थे जीवित-व्ययः ॥ १४४ ॥
bhave'smin
pavanodbhrānta-vīci-vibhrama-bhaṅgure |
jāyate puṇay-yogena parārthe jīvita-vyayaḥ || 3.144 ||
In this worldly existence,
which is as fleeting as the curling up of a wave raised by the wind, forsaking
one’s life for the sake of another happens due to extraordinary virtue.
स्वाम्य्-अमात्यश् च राष्ट्रं च दुर्गं कोशो बलं सुहृत् ।
राज्याङ्गानि प्रकृतयः पौराणां श्रेणयो ऽपि च ॥ १४५ ॥
svāmy-amātyaś
ca rāṣṭraṃ ca durgaṃ kośo balaṃ suhṛt |
rājyāṅgāni prakṛtayaḥ paurāṇāṃ śreṇayo 'pi ca || 3.145 ||
स्वाम्य्-अमात्यश् च राष्ट्रं च दुर्गं कोशो बलं सुहृत् ।
राज्याङ्गानि प्रकृतयः पौराणां श्रेणयो ऽपि च ॥ १४५ ॥
svāmy-amātyaś
ca rāṣṭraṃ ca durgaṃ kośo balaṃ suhṛt |
rājyāṅgāni prakṛtayaḥ paurāṇāṃ śreṇayo 'pi ca || 3.145 ||
The king, ministers, the
teritory, the forts, the treasure, the army, the allies, the subjects, and
corporations of citizens are the essential constituents of a kingdom.
प्रकृतिः स्वामिनं त्यक्त्वा समृद्धापि न जीवति ।
अपि धन्वन्तरिर् वैद्यः किं करोति गतायुषि ॥ १४६ ॥
prakṛtiḥ
svāminaṃ tyaktvā samṛddhāpi na jīvati |
api dhanvantarir vaidyaḥ kiṃ karoti gatāyuṣi || 3.146 ||
The citizens cannot
survive abandoned by their master, even though prosperous ; what can even
Danvantri do once life is extinct?
SRI KRISHNAYA THUBHYAM NAMAH
Ps: This is the penultimate blog on book3- Vigraha-War.
No comments:
Post a Comment